Interocepcja w ostatnim czasie stanowi ciekawy temat do dyskusji w obszarach integracji sensorycznej. A czym właściwie jest?
Człowiek posiada osiem zmysłów, wśród nich są zmysły zewnętrzne takie jak: wzrok, słuch, smak, węch, oraz zmysły wewnętrzne, takie jak układ przedsionkowy, propiriocepcja oraz interocepcja. Wszystkie zmysły przewodzą informacje płynące zarówno z zewnątrz jak i z wnętrza ciała człowieka do układu nerwowego, to ich prawidłowe przewodzenie umożliwiają adekwatną reakcję organizmu na zmieniające się warunki.
Interocepcja jest sposobem komunikacji, wymiany informacji między układem nerwowym, a naszym ciałem. Innymi słowy jest procesem, w którym ciało mówi naszemu mózgowi, co dzieje się w jego wnętrzu determinując odpowiednie reakcje organizmu. Początkowo określano ją, jako czucie trzewne, czyli czucie narządów wewnętrznych. Jednakże działanie tego zmysłu rozciąga się także na czucie w obrębie: skóry, naczyń i nerwów, mięśni oraz stawów i kości. Interocepcja mówi nam o tym, co dzieje się wewnątrz naszego ciała, jest ważnym głosem w kierunku dobrostanu naszego zdrowia gdyż między innymi komunikuje o ruchach jelit, biciu serca, odczuwalnym ciśnieniu krwi, oddychaniu, odczuciu głodu, sytości, a także parcia na pęcherz oraz odczuwalnym miejscu i rodzaju bólu, to z kolei jest ważnym wskaźnikiem naszego samopoczucia.
Strach to uczucie, które poznał już w swoim życiu każdy z nas. Każdy czegoś się boi. Lęk towarzyszy nam niemal przez całe nasze życie. Jego źródłem mogą być różne rzeczy i zjawiska. Źródło strachu oraz nasz sposób radzenia sobie z nim zależne są od wielu czynników. Jednym z takich czynników jest wiek danej osoby. Dorośli z reguły lepiej radzą sobie z nim, niż małe dzieci. Dzieci często nie potrafią zmierzyć się ze swoim strachem. Niestety, gdybyśmy nie wiem jak się starali, nie jesteśmy w stanie całkowicie wyeliminować strachu i lęku z życia naszych pociech. W czasie swojego rozwoju dziecko musi przejść przez pewne fazy stanów lękowych, które są naturalnym etapem rozwojowym, właściwym dla określonego wieku. Chociaż strach, to uczucie nieprzyjemne, to jednak jest ono niezbędne w naszym życiu. Niektórzy twierdzą nawet, że „zdrowo” jest przeżyć jakiś stan lękowy. Ostrzega on nas bowiem często przed różnego rodzaju niebezpieczeństwami oraz problemami. Małe dzieci nie potrafią jednak obronić się same przed swoimi lękami. W każdym okresie życia lęki dziecięce są trochę odmienne. Ich liczba i charakter zmieniają się wraz z wiekiem i rozwojem świadomości dziecka. Naszym zadaniem, zadaniem rodziców, jest wspieranie naszych pociech w radzeniu sobie z ich lękami. My, jako rodzice, powinniśmy łagodzić i ograniczać stany lękowe, które zbyt mocno nasilone, mogą być przyczyną wielu problemów. Mogą negatywnie rzutować na rozwój emocjonalny naszych dzieci. Poniżej przedstawię wskazówki , które pomogą uchronić dziecko przed nadmiernym przeżywaniem stanów lękowym. Pomogą mu w pewien sposób radzić sobie z tym uczuciem, adekwatnie do jego nasilenia, charakteru i źródła.
Rodzicu!
Jeżeli Twoje dziecko stosunkowo dużo czasu spędza przed ekranem komputera, jest rozdrażnione, męczliwe i nie ma motywacji do pracy a jego ruch na świeżym powietrzu jest ograniczony.
Zapraszam do wspólnej zabawy.
Proponowane ćwiczenia wspomogą u Twojego dziecka koncentrację, różnicowanie części ciała, ich koordynację, a także wspomogą procesy czuciowe oraz pamięć ruchową. Te prawidłowo przebiegające procesy w konsekwencji mają duży wpływ na nabywanie umiejętności szkolnych.
Każdy człowiek odbiera informacje z otaczającego go świata poprzez wrażenia zmysłowe. Do mózgu dociera ogromna ilość informacji zmysłowych. Są one odbierane, przetwarzane i organizowane, a następnie wysyłane z informacją zwrotną o konieczności wykonania odpowiedniej reakcji, tak zwanej reakcji adaptacyjnej. Aby udowodnić, jak ważną rolę w naszym życiu odgrywają prawidłowo wykorzystywane zmysły, twórczyni teorii Integracji Sensorycznej J. Ayres, proponuje wyobrażenie sobie sytuacji zaczerpniętej z życia, a mianowicie sytuacji - obierania pomarańczy. Autorka wylicza zmysły, które biorą udział w tej prostej czynności:
Wzrok – widzimy kolor i kształt owocu, Węch – odbieramy intensywny zapach, pobudzający pracę ślinianek, Dotyk – za pomocą receptorów dotykowych odbieramy fakturę skórki, a także konsystencję owocu, Priopirocepcja – określa ciężar owocu, a także jego kolisty kształt, Napięcie mięśniowe, koordynacja ruchowa – dzięki nim sprawnie obieramy skórkę, nie niszcząc miąższu, Słuch (pośrednio) – słyszymy, odrywaną skórkę
Obecna rzeczywistość, w której się znaleźliśmy stawia przed nami, rodzicami, prawdziwe wyzwanie. Musimy być dla naszych dzieci nie tylko rodzicami, ale także nauczycielami, wychowawcami, przyjaciółmi i towarzyszami zabaw. Musimy zastąpić im kolegów, znajomych, dziadków, nauczycieli itp.. Przy tej okazji mamy sporo własnych obowiązków i trosk dnia codziennego. Martwimy się o bezpieczeństwo, dobrą egzystencję, zdrowie, a nawet i życie naszych najbliższych. Martwimy się także ogólną sytuacją panującą w naszym kraju i na świecie. Na koniec musimy też wykonywać swoje obowiązki domowe i zawodowe. Wielu z nas wykonuje pracę zdalną, dlatego wymaga to od nas czasu, skupienia i zaangażowania. W tej trudnej sytuacji i przy tak dużej ilości obowiązków nie możemy jednak zapominać o tym, że przede wszystkim jesteśmy rodzicami naszych dzieci i kochamy ich z całych sił. Pamiętajmy jednak, iż nasza miłość powinna być bezgraniczna, ale mądra. A oto kilka rad, żeby tak właśnie było:
Odwiedza nas 84 gości oraz 0 użytkowników.